bar italia – The Twits
bar italia, jeden z najciekawszych londyńskich zespołów wydał właśnie drugi album w tym roku. “The Twits” został nagrany przez trio w ciągu ośmiu tygodni od lutego 2023 roku w prowizorycznym domowym studiu na Majorce i zmiksowany przez Martę Salogni.
The Beatles – Now And Then
Ostatnia piosenka Beatlesów wreszcie ukończona! Z pomocą sztucznej inteligencji domknięto historię, która rozpoczęła się w 1977 roku, gdy Lennon zarejestrował domowe demo z utworem.
Sufjan Stevens – Javelin
Sufjan Stevens powraca z w pełni autorskim albumem. Drink z muzycznej elokwencji i naturalnej wrażliwości smakuje doskonale.
Mitski – The Land Is Inhospitable and So Are We
Fantastyczny zestaw piosenek, stylistycznie rozpiętych między westernową twórczością Ennio Morricone a klimatem starych albumów Scotta Walkera. Nie sposób w dwóch zdaniach opisać bogactwa tej płyty.
The Rolling Stones – Angry
Czy The Rolling Stones mają wciąż prawo nagrywać płyty? Czy wolno im tworzyć muzykę, która nie zachwyca? Czy oni w ogóle jeszcze istnieją? Poczekajmy do października na cały album 😉
Marc Ribot’s Ceramic Dog – Connection
Nowa płyta jazz-noise’owego power trio to podróż bez trzymanki w poprzek gatunków, przez garażowy brud, punkową agresję, psychodeliczne improwizacje, nowave’owe eksperymenty, rock, blues, latin jazz i meksykańska cumbię. Zabawa wirtuozów.
Swans – The Beggar
Bezkompromisowa, klaustrofobiczna wizja końca egzystencji. Monumentalna groza powoli budowana wokół głosu przez powtarzane w nieskończoność motywy i niepostrzeżenie gęstniejącą teksturę dźwiękową. Od akustycznej gitary po nawałnice dzwonów, dronów i chórów.
King Gizzard & The Lizard Wizard – PetroDragonic Apocalypse; or, Dawn of Eternal Night: An Annihilation of Planet Earth and the Beginning of Merciless Damnation
Największy dziś muzyczny kameleon objawia się w nowej odsłonie. Tym razem serwuje bezczelny, soczysty thrash. Nie rezygnuje przy tym z psychodelicznych przypraw, co w efekcie przynosi płytę dającą prawdziwego kopa.
Queens of the Stone Age – In Times New Roman
Po sześciu latach milczenia Josh Homme wraca z szorstką, ciężką i mroczną muzyką, naznaczoną dramatycznymi przeżyciami osobistymi. Choć płyta jest wyjątkowo surowa, nie brakuje jej charakterystycznych, chwytliwych, acz zaskakujących melodii.
Godflesh – Purge
J.K. Broadrick, niczym muzyczny Dante przeprowadza przez piekło, czyściec i raj jedynego w swoim stylu, przytłaczającego uniwersum. W finale detonuje ścianę dźwięku, przynosząc ukojenie w opadającym kurzu decybeli.